ธรรมะน่ารู้

                             ธรรมะน่ารู้

         เมตตา  ปัญญา  สามัคคี  มีน้ำใจ   ให้ผู้อื่น

                    เครือข่ายสายใยมนุษย์

                                 โดย อาจารย์พรหมลัคนา  ชะตางาม(พิสิษฐ์)

                                               มนุษย์ทุกคนคือพี่น้องกัน

มนุษย์ทุกคนคือพี่น้องกัน   ทุกชาติทุกศาสนา ล้วนมาจากแหล่งเดียวกัน  เปรียบเสมือนแห  มีตาข่ายเชื่อมโยงกันตลอด ขึ้นอยู่กับว่าตาของแหนั้น  อยู่ในตาที่ใกล้หรือไกลกันเท่านั้น  ถ้าตาแหอยู่ใกล้กันก็เป็นญาติสนิทกัน  ถ้าตาแหอยู่ไกลออกไปก็เป็นญาติห่างๆ กัน

     เมื่อเราทราบแล้วว่าทุกคนในโลกนี้คือพี่น้องกัน เราจะไปแบ่งแยก

รังเกียจเดียดฉันท์อิจฉาริษยา  โกรธเกลียดกันไปทำไม ในเมื่อทุกคนคือพี่น้องกัน

วิญญาณที่เวียนว่ายตายเกิดอยู่ก็หมุนเวียนกันไป เหมือนช่องไฟ

แล้วก็จะไหลตามกันไปเรื่อยๆ หมุนเวียนกันไป เกิดเป็นพ่อ แม่ ลูก พี่ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย

ซึ่งเป็นไปตามกฎแห่งกรรม ที่ตนเองได้

สร้างเอาไว้ แล้วแต่สร้างกรรมดีหรือกรรมชั่ว   ถ้าสร้างกรรมดี เรียกว่า กุศลกรรม

ถ้าสร้างกรรมชั่วเรียกว่า อกุศลกรรม    ถ้าสร้างกรรมดีไว้มากก็จะได้ผลดีมาก

จะพบแต่สิ่งที่ดีแต่ถ้าสร้างกรรมชั่วไว้มากกรรมชั่วก็จะส่งผลมากได้รับความลำบากยากแค้น 

ยากจนพบแต่สิ่งไม่ดี เมื่อเราทราบดีแล้วว่าการสร้างกรรมดีหรือกรรมชั่วมีผลต่อเราจริงแล้ว

ก็ควรเลือกทำในสิ่งที่เป็นกุศลกรรม จะได้นำพาให้เราพบแต่สิ่งที่ดี

การสร้างกรรมดีหรือกรรมชั่วนั้นเกิดขึ้นได้หลายทาง เช่น  กาย  วาจา  ใจ 

ถ้าเราจะสร้างกรรมดี เราจะต้องปฏิบัติทั้งกาย วาจา และใจ ทำอะไรก็ก็ต้อง

ทำด้วยความบริสุทธิ์  คือจะทำอะไรก็ตามต้องไม่ทำให้ผู้อื่นเกิดความเดือดร้อน

จึงจะเรียกว่าการสร้างกรรมดี

    ในทางตรงกันข้าม ทำอะไรก็ตามที่ทำให้ผู้อื่นเกิดความเดือดร้อน

ด้วยกาย วาจา และใจถือว่าเป็นการสร้างกรรมที่ไม่ดีเป็นต้น

      ดั้งนั้นมนุษย์ที่เกิดมาแล้วควรเลือกสร้างแต่กรรมดีเอาไว้เป็นดีที่สุด

อย่าประมาทเป็นอันขาด

  มีเรื่องที่จะเล่าอีกมากมายค่อยมาเล่าต่อนะครับ

                           หัวใจนะโม และการบูชาพระราหู

ในหัวใจของผู้ใดมีธรรม ๕ ประการตั้งอยู่ คือ ศรัทธา ทาน ศีล สมาธิ ปัญญาหรือ

หมั่นศึกษาธรรม ๕ ประการ คือ ใคร่ครวญอยู่เนื่อง ๆผู้นั้นจะเป็นผู้ถึงคุณสมบัติพร้อม

ที่จะเป็นเจ้าของ หัวใจ นะโม นี้โดยชอบเพราะผู้นั้นมีโอกาศถึงความเป็นอริยะบุคคล

ในอนาคตกาลเป็นแท้ 

เมื่อยังไม่บรรลุมรรคผล มีชีวิตอยู่อย่างกัลยาณชนจะเป็นผู้ปลอดภัยจากมนุสภัย อมนุสภัย

และภัยอันเกิดจากธรรมชาติไม่เกิดโรคร้ายแรง ไม่ตายโหง
๑. บริกรรมอยู่ ขณะป่วยโรคจะหายเร็ว
๒. ตายมีสติ ไม่ตกนรก
๓. เสกข้าว น้ำ ยา กินขจัดและป้องกันโรคร้าย
๔. ค้าขายทำกินจุดธูปหอมดุสิต ๘ ดอก บูชาค้าขายดี ทำกินอาชีพเจริญมั่นคง

(เว้นผู้มิจฉาอาชีวะ)
๕. มีเทวดารักษาดูแล ไม่ว่าจะอยู่จะไปในที่ใด
๖. ใส่บาตรเสมอ ตรวจน้ำให้อาจารย์ทั้ง ๕ คือ
๑. สาตาคียักโข
๒. ท้าวจาตุมหาราช ทั้งสี่
๓. พระอินทร์
๔. พระราหู
๕. พระพรหม
จะถึงความร่ำรวยในชาตินี้ เพราะพระอาจารย์ทั้ง ๕ (แปด) องค์นี้ท่านเป็นผู้ตั้ง

นะโม ขึ้นในโลกทั้งสามก่อนเทวดาและมนุษย์อื่นๆจึงควรได้รับการบูชาอยู่เสมอ

ในฐานะเป็น อาจารย์ ของอาจารย์ทั้งหลาย
ตัสสะ อสุรินโท โส โพธิสัตโต สัมมาสัมพุทโธ อนาคเต
สวดบูชาอยู่เสมอ ชีวิตจะรุ่งเรือง คำว่า ตัสสะ บริกรรมเสมอป้องกันภัยทั้งปวง

ในเวลาเดินทางหรือขณะอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวบริกรรมภาวนาขณะเดินทาง

ไม่จำเป็นต้องใช้ธูป

                                    ผู้กล่าว นะโม ครั้งแรกในโลก

๑. นะโม (สาตาคียักโข)
๒. ตัสสะ (อสุรินทรราหู)
๓. ภควโต (จาตุมหาราช "เปล่งเสียงพร้อมกันทั้งสี่องค์")
๔. อรหโต (สักโกเทวราชา)
๕. สัมมาสัมพุทธัสส (สหัมบดีพรหมา)
รวมเป็น นะโม ตัสสะ ภควโต อรหโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

(ผู้ใดจะทำการให้ศักดิ์สิทธิ์ ต้องตั้งนะโม ก่อนเสมอ)ถอดเป็นหัวใจนะโม

ใช้บริกรรมภาวนาสั้น ๆว่า

น. ต. ภ. อ. ส. หัวใจมนุษย์แปดพวกคือ ทุ กะ ภะ กรุ อะ ระ ขุ สะ

นำมาใช้เป็นพระคาถาบูชาพระราหูโพธิสัตย์ที่จะมาตรัสรู้เป็นอันดับที่ ๕

นับจากพระศรีอริยเมตตรัยเป็นต้นไป
พระราหูเป็นบรมครูโหราจารย์ในภาคเทวดา มีหน้าที่ควบคุมเวลา คือ

อายุมนุษย์สัตว์โลกและเทวดาทั้ง ๗ องค์ที่ประจำทักษาและตรวจตรา

เยี่ยมเยือนเทวดาทั้ง ๗ นั้นอยู่เสมอและมีอำนาจสั่งให้ลงโทษมนุษย์ผู้มี

มิจฉาอาชีวะสนับสนุนพิทักษ์รักษามนุษย์ผู้ประกอบสัมมาอาชีวะ

และผู้ตั้งอยู่ในธรรมห้าประการดังกล่าวแล้ว

ในเรื่องหัวใจนะโมนั้นผู้ใดจะบูชาพระราหู คือพระโพธิสัตย์ผู้มุ่งสร้างบารมี

เพื่อการตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นองค์ที่ห้า นับจากพระศรีอาริยะเมตตรัย

นั้นควรบูชาด้วยดอกไม้ แปดสีมีดอกดาวเรืองและบานไม่รู้โรยเป็นประธาน

และดอกไม้อื่นให้ครบแปดสีและเครื่องบูชามี น้ำผึ้งน้ำอ้อย น้ำตาลนมสด

น้ำเปล่าสะอาดทองคำเปลวใบมะขามดอกบัวขาวผลไม้ธูปที่ใช้ควรใช้ธูปหอมดุสิต

ด้วยพระคาถาต่อไปนี้

พระคาถาบูชาพระราหู
นะ ตะ ภะ อะ สะ ทุ กะ ภะ กรุ อะ ระ ขุ สะชนะใจมนุษย์ ทั้งบุรุษสตรี

สมณะพราหม์ชี มีเมตตากรุณัง สิทธิกิจจังสิทธิกัมมัง สิทธิวาจัง สิทธิชัยยัง

สัพพะปาปังสัพพะศัตรูวินาศสันติสิทธิลาภัง ภวันตุเมฯ

การใช้ธูปหอมดุสิต
๘ ดอก หาลาภ ค้าขาย อาชีพอื่น ๆ
๙ ดอก ทำมงคลต่าง ๆ
๑๐ ดอก บำเพ็ญกุศลบารมี
๑๖ ดอก เจริญสมาธิบารมี
๓๒ ดอก รักษาโรคแก้โรค
๓๖ ดอก ปราบปรามศัตรู แก้คดี ลอยเคราะห์ ปล่อยสัตว์ กระทำอโหสิกรรมเท่าอายุ

ประกอบกุศลต่ออายุบอกเมื่อจะเปลี่ยนอาชีพ 

๑๐๘ ดอก บำเพ็ญกุศลใหญ่ และการบูชาเทวดานพพระเคราะห์ ว่า พระคาถาดังนี้

ตัสสะ อสุรินโท โส โพธิสัตโต สัมมาสัมพุทโธ อนาคเต
สวดบูชาอยู่เสมอ ชีวิตจะรุ่งเรือง คำว่า ตัสสะ บริกรรมเสมอป้องกันภัยทั้งปวง

ในเวลาเดินทางหรือขณะอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวบริกรรมภาวนาขณะเดินทาง

ไม่จำเป็นต้องใช้ธูป

 จากคำภีร์อนาคตวงศ์ กล่าวไว้ว่า 

องค์สมเด็จพระมหามุนีธิคุณเจ้าแห่งเราทั้งหลายตรัสพระสัทธรรมเทศนา

แก่พระสารีบุตรว่า นานไปเบื้องหน้าพระโพธิสัตว์ทั้ง ๑๐ พระองค์นั้น

จะได้ตรัสรู้แด่พระปรมาภิเษกสัมโพธิญาณเป็นลำดับกันฯ คือ

- องค์พระศรีอาริยเมตไตรยเจ้าเป็นปฐมที่ ๑
- ถัดนั้นจึง พระรามโพธิสัตว์จะได้ตรัสที่ ๒
- ถัดนั้นจึง พระเจ้าปเสนธิโกศลจะได้ตรัสเป็นพระธรรมราชาที่ ๓
- ถัดนั้น พระยามาราธิราช จะได้ตรัสเป็นพระธรรมสามีที่ ๔
- ถัดนั้น อสุรินทราหู จะได้ตรัสเป็นพระนารทะที่ ๕
- ถัดนั้น โสณพราหมณ์ จะได้ตรัสเป็นพระรังสีมุนีที่ ๖
- ถัดนั้น สุภพราหมณ์ จะได้ตรัสเป็นพระเทวเทพที่ ๗
- ถัดนั้น โตไทยพราหมณ์ จะได้ตรัสเป็นพระนรสีหะที่ ๘
- ถัดนั้น ช้างธนบาลหัตถีนาฬาคีรี จะได้ตรัสเป็นพระติสสะที่ ๙
- ถัดนั้น ช้างปาลิไลยหัตถี จะได้ตรัสเป็นพระสุมงคลที่ ๑๐

 ธรรมะน่ารู้ โดยอาจารย์พรหมลัคนา ชะตางาม(พิสิษฐ์)